Τα αίτια της ανδρικής υπογονιμότητας και οι δυνατότητες θεραπείας
Η υπογονιμότητα, δηλαδή η αδυναμία επίτευξης εγκυμοσύνης μετά από 12 μήνες ελεύθερων, συστηματικών σεξουαλικών επαφών αφορά στο 15-20% των ζευγαριών που επιθυμούν να τεκνοποιήσουν. Για τη μειωμένη γονιμοποιητική ικανότητα του ζευγαριού ευθύνεται σε ένα ποσοστό 40% ο γυναικείος παράγοντας, σε ένα 20% τόσο ο γυναικείος όσο και ο ανδρικός παράγοντας και σε ένα 40% των περιπτώσεων υπογόνιμων ζευγαριών, ευθύνεται αποκλειστικά ο ανδρικός παράγοντας.
Η ανδρική γονιμότητα εξαρτάται από τη σωστή λειτουργία του αναπαραγωγικού συστήματος του άνδρα το οποίο έχει ως κύριο ρόλο την παραγωγή και αποθήκευση ικανού αριθμού σπερματοζωαρίων καθώς και την επιτυχημένη μεταφορά τους έξω από το σώμα. Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί νέες τεχνικές που αντιμετωπίζουν με υψηλά ποσοστά επιτυχίας την ανδρική υπογονιμότητα. Η επιστήμη της αναπαραγωγής είναι σήμερα σε θέση να αντιμετωπίσει και τα πιο δύσκολα προβλήματα.
Αίτια της ανδρικής υπογονιμότητας
Η υπογονιμότητα στους άνδρες προέρχεται από διάφορες αιτίες, όπως:
προβλήματα στην παραγωγή σπέρματος
απόφραξη του συστήματος μέσα από το οποίο διέρχεται στο σπέρμα
αντισώματα κατά του σπέρματος
τραυματισμός των όρχεων
ορμονικά προβλήματα για την παραγωγή του σπέρματος
ανατομικές ανωμαλίες και ανωμαλίες στην εκσπερμάτιση.
Επίσης φλεγμονές, λήψη αναβολικών, φαρμακευτικές θεραπείες, χημειοθεραπεία και ακτινοβολίες (για αντιμετώπιση νεοπλασιών) ενδέχεται να επηρεάσουν την ανδρική γονιμότητα.
Ποιότητα σπέρματος
Το σπερμοδιάγραμμα είναι η πρώτη απαραίτητη εξέταση όταν διερευνούμε τα αίτια υπογονιμότητας σε ένα ζευγάρι. Από τα αποτελέσματα του ελέγχου θα εκτιμηθεί το μέγεθος του προβλήματος και θα προσδιοριστεί η απαιτούμενη θεραπεία. Τα σοβαρά προβλήματα με το σπέρμα σχετίζονται με τον αριθμό των σπερματοζωαρίων, τη μορφολογία και την κινητικότητα του σπέρματος.
Ιδιαίτερα σημαντική εξέταση για τον έλεγχο του σπέρματος και τη βιωσιμότητα των σπερματοζωαρίων είναι ο κατακερματισμός του DNA, δηλαδή ο δείκτης ακεραιότητας του μορίου του DNA. Οι υψηλές τιμές αυτού του δείκτη οφείλονται μεταξύ άλλων στην ηλικία, στο σημερινό ανθυγιεινό τρόπο ζωής και στο αυξημένο οξειδωτικό στρες που αποτελεί σήμερα σημαντική αιτία υπογονιμότητας. Ο μικροβιολογικός και ορμονολογικός έλεγχος για τον διερεύνηση φλεγμονών και των επιπέδων τεστοστερόνης αντίστοιχα έχουν ιδιαίτερη αξία στη διερεύνηση της ανδρικής υπογονιμότητας.
Δυνατότητες θεραπείας
Σε περίπτωση που δεν ανευρίσκονται καθόλου σπερματοζωάρια κατά την εκσπερμάτιση γίνεται βιοψία όρχεως από τον όρχι, καλλιέργεια και προσπάθεια να ευρεθούν σπερματοζωάρια. Εάν κατά τη βιοψία όρχεως δεν ανεβρεθούν σπερματοζωάρια, εφόσον το ζεύγος το επιθυμεί, υπάρχει η δυνατότητα λήψης σπέρματος από δότη.
Εάν υπάρχει έστω και μικρή κινητικότητα σπέρματος, μικρός αριθμός σπερματοζωαρίων ή ανώμαλη μορφολογία σπέρματος εφαρμόζεται η τεχνική της μικρογονιμοποίησης ICSI (Intra-Cytoplasmic Sperm Injection). Μετά την ωοληψία, πραγματοποιείται μικρογονιμοποίηση με τη βοήθεια ειδικού εξοπλισμού όπου τοποθετείται ένα σπερματοζωάριο σε κάθε ωάριο προς γονιμοποίηση.
Εναλλακτική λύση στην τυπική διαδικασία της μικρογονιμοποίησης (ICSI) αποτελεί η PICSI (Physiological Intra-Cytoplasmic Sperm Injection) η οποία αναπτύχθηκε για να βοηθήσει στην επιλογή του σπέρματος από τους εμβρυολόγους. Η διαδικασία PICSI επιτυγχάνεται με τη χρήση ειδικού υλικού που χρησιμοποιείται συνήθως στο εμβρυολογικό εργαστήριο και επιπλέον αποτελεί ένα σημαντικό συστατικό που περιβάλλει τα κύτταρα του ωαρίου. Σύμφωνα με τις πρώτες κλινικές μελέτες διεθνώς το ποσοστό επιτυχίας αυτής της μεθόδου φτάνει το 50%.
Περισσότερα στο https://embio-med.gr/andrology-lab/
